Quarantaine kunst
Bijna 24 uur per dag opgesloten in atelier en minimaal contact met de buitenwereld. Het lijkt bijna het échte kunstenaars leven. Hoewel de reden dat ik dit doe allesbehalve prettig is kan ik er wel aan wennen. Er is ineens veel tijd voor onderzoek, spelen én projecten van de stapel ‘meer-ideeën-dan-ik-in-een-mensenleven-uit-kan-voeren’
De schets met de titel NIET ALLEEN IN GEVAL VAN NOOD lag al ruim een half jaar op deze stapel en ineens weet ik zeker dat ik het nu moet maken. Liefde is de redding, altijd.
Gelukkig bewaren we altijd restmateriaal en zijn we serieuze verzamelaars waardoor we zonder de deur uit te hoeven konden beginnen aan de uitvoering.
Gaandeweg wist ik ook waar ik het werk wilde gaan hangen. Een blinde gevel; ideaal voor stedelijke acupunctuur. En naast een middelbare school en aan een fietspad waardoor er dagelijks honderden mensen voorbij komen. De ideale plek om hen positief te prikkelen het beste van de dag te maken. NIET ALLEEN IN GEVAL VAN NOOD. Niet geheel toevallig is deze blinde gevel de zijgevel van de anti-kraak woning waar ik nu woon.
Toen het werk voor 90% gereed was heb ik contact gezocht met Tiwos, tilburgse woonstichting (mijn huurbaas) om toestemming te vragen voor bevestiging van het werk.
Omdat de algehele boodschap hen erg aansprak hebben ze niet alleen toestemming gegeven maar het gehele project omarmd. Alle 7000 huurders krijgen bij de volgende editie van de Tiwos krant ook twee ansichtkaarten van het kunstwerk waarmee ze iemand kunnen verrassen. Niet alleen in geval van nood.
Inmiddels leef ik niet meer in quarantaine maar ik houd me nog wel op de achtergrond. Wat er door deze pandemie allemaal aan het licht is gekomen, wat dit met mij doet en hoe deze pandemie de keuzes in mijn leven veranderd is nog moeilijk te bevatten. Dat het op veel vlakken niet goed gaat in de wereld is (opnieuw) duidelijk geworden. Wat ik hieraan kan doen weet ik (nog) niet, wat ik wel weet is dat ik dingen kan maken die bijdragen aan een betekenisvolle leefomgeving, bewustwording en een glimlach dus dat blijf ik doen.
Marieke Vromans
10 juli 2020