Speech onthulling kunstwerk De Rits
De details van de stad fascineren mij.
Daar waar een scheur in een stoeptegel zit groeit een plantje,
in een kier tussen stoep en gebouw, of net naast een lantaarnpaal staat een stokroos.
Het wordt vaak gezien als onkruid maar ik zie iets anders, ik zie levenskracht.
Er zit iets onder de stad dat wil groeien.
Hoe goed het ook weggestopt wordt onder asfalt, beton of bestrating: overal waar het de kans krijgt, piept het er tussendoor.
Voor mij spreekt er zo veel kracht, zo veel levenslust uit deze verschijning.
Het prikkelde mijn verbeelding. Het was ruim drie jaar geleden toen ik dacht;
Wat nou als we de stad kunnen openritsen en dat wat eronder zit, die levenslust, die wil om te groeien bloot leggen en de ruimte geven. Wat zou er dan gebeuren?
En nu staan we hier…
Een grijze uniforme stad stompt me af,
Ik wil wonen in een stad die me vrolijk maakt, waar ik me welkom voel, een stad die me uitnodigt om anders te kijken, ontvankelijk te zijn en nieuwsgierig.
Een stad die me uitnodigt om mee te doen.
Zo heeft ieder van ons een droom of missie om bij te dragen aan de stad, onze eigen stad.
Op deze fantastische plek hebben wij de ruimte gekregen en de kans gegrepen om onze droom waar te maken. Want een fijne stad maak je samen.
En nu staan we hier.
Vanaf vandaag is dit park van ons allemaal en voor ons allemaal.
Kom genieten, kom spelen, kom in beweging en kom tot rust.
Kom dromen en kom doen.
Want een levendig stadspark maak je samen.
Maak je dit park eigen, zorg er goed voor, laat het groeien en breng het tot leven zodat ook vele generaties na ons kunnen genieten van deze unieke plek.
Dit is pas het begin!
Hier ritsen we de stad open en zullen we te zien wat er dan gebeurt….
(fotocredits: foto’s 1,3 & 4 Roos Pierson foto 2&5 Chris Oomes foto 6-9 Kim Pattiruhu)